Czy flirt małżonka może świadczyć o winie rozpadu małżeństwa? Jakie zachowanie może być podstawą orzeczenia winy?
Zacznę od tego, że zgodnie z art. 57 k.r.o. orzekając rozwód sąd orzeka także, czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia. Oczywiście na zgodny wniosek obu stron sąd odstąpi od rozstrzyganiu o winie.
W literaturze prawniczej wskazuje się, że zachowanie identyfikujące zdradę może przybierać różnorodną postać. Może to być również nawiązanie silnej więzi emocjonalnej, bez aktów fizycznych. Ocena, czy dane zachowanie (np. flirt, spotkania towarzyskie) spełnia kryteria zdrady zależy od oceny danego przypadku.
A co na to Sądy?
Orzecznictwo sądów wskazuje, że dochowanie wierności, zgodnie z art. 23 k.r.o. jest jednym z obowiązków każdego z małżonków i nie polega jedynie na utrzymywaniu relacji seksualnych przez małżonków tylko ze sobą i powstrzymywaniu się od takich kontaktów z innymi osobami. Naruszeniem obowiązku wierności jest także takie zachowanie się małżonka, które sprawia pozory naruszenia tego obowiązku. W szczególności jest nim zachowanie się małżonka wobec osoby trzeciej wskazujące na nawiązanie między nimi więzi erotyczno-emocjonalnej, mogące nasuwać podejrzenie zdrady małżeńskiej lub w inny sposób wykraczające poza granice postępowania zakreślone powszechnie przyjętymi normami obyczajowości i przyzwoitości.
A co na to praktyka?
Należy pamiętać, że każda sprawa zawsze jest inna. Nie ma takich samych małżeństw, a tam, gdzie wchodzi znaczny stopień czynnika ludzkiego i emocjonalnego – w szczególności w sprawach rozwodowych sprawia, że każde okoliczności są szczególne i znaczenie ma aspekt uczuciowy. Ważne jest jak każdy z małżonków odbiera zachowanie drugiego małżonka, czy przyczyniło się ono na utratę zaufania, więzi emocjonalnych czy fizycznych i w konsekwencji do podjęcie decyzji o rozwodzie.
Nie można wprost odpowiedzieć na pytanie, czy flirt będzie podstawą winy w sprawie rozwodowej, ale trzeba mieć na uwadze, że jest taka możliwość.